ay inceldi ve orman bir tortu gibi çöktü dibe buğusu yoktu toprağın büsbütün balçıktı yeryüzü irmaklar sağırdı ve dağlar birer aptaldı o hantal gövdeleriyle gittikçe büyüyordu rüzgarın beynimdeki ur Öfkemizden şimşeği yarattık İnsanı yarattık (hayır, balçıktan değil) o gün bugün arayıp dururuz onu hangi cehenneme gitti, bilmeyiz
İskelenin altına sığınan deniz bırak artık saklanmayı savaş gemileri çoktan geçip gitti…….
ne zaman ayrılık saati gelse en vazgeçilmez yerinde yaşamınduysak ayak seslerini akşamınve sokaklardan elayak çekilsebir ürpertiyle duyarım o zamanseni çağıran sesi uzaklardan ne zaman ayrılık saati gelsebir gariplik çöker içime birdenkalan tek anı gibi bir devirdendurmadan çalınır o gamlı bestesanki bilir dem hazin öykümüzübulutlar ağlar, kararır gökyüzü ne zaman ayrılık saati gelsebir çaresizliğe anlatır gibibirden… Read More »
– i – ne tuhaftır şu insanlar kimi zincirler içinde hür kimi esir olmaktan bahtiyar kimi de benim gibi bin bir şeyi düşünür ne tuhaftır şu insanlar kimini yel alır, su götürür kiminin çilesi sürer mezara kadar kimi de gününü gün etmeyi düşünür – ii – İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer anlaşılamadı gitti mısralarım Çünkü;… Read More »
sanırım gündüzdü onlarla gecemİçimde ümitti dost bildiklerimne zaman yıkılıp yere düştüysembırakıp da gitti dost bildiklerim hepsi varken baharımda, yazımda;kışın bir burukluk kaldı ağzımdaseneler senesi oysa gözümdecihana eşitti dost bildiklerim nerde o sözlere kandığım günler?her gülen yüzü dost sandığım günleracıdan kahrolup yandığım günlerta canıma yetti dost bildiklerim meydana çıkalı asıl çehreleraydınlanmaz oldu artık geceleryalanlar tükendi, indi… Read More »