Bir Öykü’ydü Benimkisi.. önce buğulanan bir rüya.. ardı sıra geçmeyen geceler.. karanlıklar içinde anlamsızlığa dağılan bilinçaltı kelimeleri.. bir kördüğüm gibi idi sözcükler.. hep kördüğüm idi düşlerin arasına gizlenen kelimelerin götürdüğü yollar.. nereden başlasam bilmiyordum, hangi sözcüklere hangi öbekleri koymam gerektiğini ise hiç bilmiyordum.. bir gökyüzü idi kelimeler, ve ben yeryüzünde bir karınca.. ne sigara arası birleştirebiliyordu cümleleri, nede bakakalan gözler bir yerlerde.. kimsesiz ve kimliksiz bakışlardı bir köşede yalnızlaşan..
nereden çıktın karşıma bilmiyorum.. neden çıktı karşıma onu da bilmiyorum.. ama karşıma çıktın ya.. ona da güzel.. seni duymak güzel, seni yıllar sonra yeniden duyabilmek güzel.. beklentisiz, belirtisiz, yerli yersiz senden bir kaç kelime duymak güzel..