siddetin söndürür yanan sinemi,
hayalî bir tereddütün dimaginda.
hiddetin döndürür hazan bendimi,
altunî bakislarin kiskacinda.
gülleri saçtin tan vaktime,
sevmeyi seviyorum derken.
hançeri çaktin tam kalbime,
giderken vaktinden erken.
nârinla boyandi bu kafes,
yalnizligin sitemkâr rengine.
hârinla yandi kuru nefes,
ayriligin cefakâr ellerinde.
tutkuyu sapladi mizragin,
kalan küllerin çok uzaklarina.
acaba kimi kaydirirsin,
kâküllerinin sok tuzaklarina?
son alevini de söndürdüm,
okyanuslarin ta ortasinda.
kalan izlerini de öldürdüm.
simdi kaçisim ala bora!