karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
bir uçurum kenarında vursunlar beni ki dünya
uğuldayıp duran bir uçurum değilmiydi zaten
karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
siliyor adımı bir dal kırarak çam ormanından
gibi incelterek yetişiyor ardımdaki tipi bana
adımı yazıyorum kar üstüne ve ıslığını çığlık
geçmişim kar sessizliğiyle özetleniyor artık
bir kahkahayla çekip giderim karlı ovalardan
bir uçurum kenarında vursunlar beni,vursunlar
karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
yolculuklar ve ayrılıklarla anlatılabilir ancak
derim ki kar ve hüzün bir aşkın seyir defteridir
kar yağıyorken milyon kere hüzün yağıyordur
karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
Ömrüm parmak uçlarıda eriyen bir kar tanesi
yakışmıyor onlara