ne kadar donup dolassam, yine de
hep o cikmaz sokaktayim caresiz
bir umut kirintisi gozlerimde
yuruyorum durmadan, dalgin, sesiz
sokak o sokak, bense ben degilim
sanki bin yillar gecmis aradan
boslukta bir seyler ariyor elim
belki de mahsere dek bulunmayan
yitirdigim neydi, aradigim ne
coken ne yuregime kursun gibi
tanrim! ben mi degistim soylesene
yoksa bende zamanlar mi eskidi
bir yerlere varmadan, nasil boyle
hic durmadan akip gidiyor gunler
yasam diye verdigin bu mu soyle
o mu sirtima sapladigin hancer
bir cikmaz sokagin sonunda, iste
suskun ve tek basina seninleyim
fanilikten olmezlige geciste
bilmiyorum, soyle bana, ben neyim
sevdimse; verdigin yurekle sevdim
sen actin bu ufku karsimda sonsuz
yurudum bir yolun sonuna geldim
yikik, uzgun ve paramparca onsuz
olum buysa, tanrim buysa yasamak
sil alnimdan yazdigin bu yazgiyi
ya bir yere ciksin artik bu sokak
ya da oldur icimdeki tanriyi!…