yillar var ki serceleri unutmusumuzerimden gokyuzunu almislar gibiasfaltlarin karanliginda bogulmusumufacik oysa hep boyle ucusurlarmiskarli agaclarin arasinda alfabemdekiiyimserlikleri bir turlu anlasilmamis yillar var ki serceleri unutmusumkurus kurus beni vurmus oldurmuslerbosa cikmis baskaldirmam sarhoslugumonlarsa benim icin isik biriktirirlermissafak kapilarinda gulusurlermiscocuk zenginlikleri hic bitmemis (yasak sevişmek)
o kadar güzel bir yüzdü ki gelip geçici olamazdı ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma onunla hep bir uçurum kıyısında gibi seviştik kanatlanıp birbirimizin uçurumuna sevişmek bir şiir bir uçurum dengesidir yer çekiminin ve akıl çekiminin dışında
usanıp sevişmekten bir ermeni general atıvermiş kendini senmişel kulesinden bir çocuk ki öperken uzanır annesinden o çocuğu boynundan asıvermeli derhal Çünkü sığmıyor çocuk koskocaman adama Çünkü tuhaftır biraz, çocuk olmak eskiden sahi, civcivler vardı-bazen anlatır annem ne güzel bükermişim boyunlarını ama ve ben o dar büyücü -upuzun kara şapkam yeniden doğururken alışkın bir tavşanı kendime… Read More »
ben senin en çok sesini sevdimbuğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibiÖnce aşka çağıran, sonra dinlendirenbana her zaman dost, her zaman sevgili ben senin en çok ellerini sevdimbir pınar senrinliğinde, küçücük ve ak paknice güzellikler gördüm yeryüzündeen güzeli bir sabah ellerinle uyanmak ben senin en çok gözlerini sevdimkah çocukça mavi, kah inadına yeşilaydınlıklar, esenlikler, mutluluklarhiç… Read More »