Seyduna – Şahrud – Sen hiç mi bahar görmedin

By | May 28, 2014

Sana geldim, sona.
Sende yeryüzüdür gövde bulan, ey suların sonsuzluğu.
Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına.
Fırtınalar yorgunu yüreğim, sana.
Bütün sabahlarım sesinde ağarsın.
Keder tırmanmasın yüzüme bir daha, sarmaşık gibi.
Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma.
Biliyorum, yüreğim durgun sudur dindiğim,
Korku kıyılarımı sildiğim.
Sana geldim, sustum ve yumdum,
İki damla ateş düşürdüğün gözlerimi.
Al uslandır korsan bedenimi,
Gece kanat çırpsın parmaklarımda.
Birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın.
Birleşsin yağmur soyunuğu ellerimiz.
Bırak öpüşlerim ağzını kapasın.
Uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde.
Sabaha söyleyecek söz bırakmayalım.
Köpekler gibi havlayan acılarımız sussun.
Sevda çözmesin kendini bizden, sularca gülüşelim.
Yüreğin alıkoysun gitmelerimi.
Sona geldim, sana…

Tunay Bozyiğit

One thought on “Seyduna – Şahrud – Sen hiç mi bahar görmedin

  1. silvan

    tunay bozyiğit gerçekten güzel yazmış sıkılmadan bıkmadan okudum. Teşekkürler.

    Reply

Leave a Reply to silvan Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *