karşı masadan çağırdılar, “buyrun” dediler
“keyfim yok” dedim bağışlayın, “başımı dinleyeceğim biraz”
sen misin diyen, bir curcunadır koptu
ne kalabalık, ne kalabalıkmış yarab başım!
bunca ayıp, bunca kayıp, bunca ölüm!
attım kendimi dışarı, karıştım Şarlonun yalnızlığına
uçuyorum şimdi barbaros bulvarından aşağı
Üstümde insanlar, ne güzel, ve ayaklarımın aldında deniz!
sana da söylüyorum hep, teo,
başını dinleyeceğine, al başını git umağa!
(rengahenk)