Category Archives: Sunay Akın

Çağdaş

afiyetle yiyor gökten düşen üç elmayı apartmandaki çocuklar annemin her geç anlattığı öykülerin sonunda bana ise çöpleri kalıyor evimiz çünkü bodrum katında

Dağ Yolu

benden kısadır boyun bir köy otobüsünün dağa tırmanması gibi uzanırsın dudaklarıma katılmaz oldu nicedir yolum tozu dumanına

Bulut

kestik artık umudu yağmurdan yürek biçimini alsa da gökyüzündeki küçük bulut

Cephede

aslında ben daha güzel ölürdüm arka bahçede askercilik oynarken tahta tüfeğimle toprağa uzanır annemin sesiyle doğrulurdum hemen –Çabuk kalk üstün kirlenecek hınzır! yerdeyim yine sak anneciğim n?olur kızma adımı çağır —- —- —- —-

Biraraya

eşit olmadığı söylenir insanların aynı boyda olmayan beş parmağı gibi bir elin oysa uzanır nice yorgun emekçinin dudağı su dolu avucuma elimin eşit olmayan beş parmağının ucunu getirince biraraya